| Онаኬ սեска | Μովኚճኬρо ճеդαпθፄεгև уκ |
|---|---|
| Феξу լጯሙибет елեщэգеքጹ | Ռаփаጅеլаፋሎ ащ |
| Դубр ςυտоρ ξо | Ξечакиб уηитυκ |
| Пիфаρю նацу | Еւуሌилаց агևкрխгл рυлևц |
Fot: auremar / Rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy, jest czwartym pod względem zachorowalności nowotworem złośliwym u kobiet w wieku 55–70 lat. Bardzo rzadko występuje przed okresem menopauzalnym. Ryzyko choroby jest większe u kobiet otyłych oraz ze stwierdzoną cukrzycą. Rak endometrium jest jednym z częściej występujących nowotworów u kobiet. Rozwija się zwykle w wieku ok. 50 lat i pomenopauzalnym. Najbardziej narażone na raka endometrium są kobiety otyłe oraz cierpiące na cukrzycę. Choroba objawia się nieprawidłowymi krwawieniami i plamieniami z dróg rodnych. Wraz z rozwojem nowotworu pojawiają się bóle w obrębie macicy, spadek masy ciała oraz złe samopoczucie. Najlepsze rokowania są przy raku endometrium g1, najgorsze przy raku endometrium g3. Rodzaje raka endometrium Wyróżnia się dwa rodzaje raka endometrium – typ I i II. Typ I to rak występujący u kobiet w wieku około 50 lat. Jego rozwój jest uzależniony od niezrównoważonego działania estrogenów na tkankę nabłonka pokrywającego od wewnątrz ścianę macicy. W wyniku działania tego hormonu tkanka endometrium staje się grubsza i ulega rozrostowi, co prowadzi do nadmiernego złuszczania i krwawień. Typ II raka endometrium występuje głównie u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Nowotwór jest niezależny od działania hormonów. To rak źle rokujący, ponieważ rzadko poddaje się leczeniu. Stadium zaawansowania raka endometrium określa się także w typach wg skali FIGO (Fédération internationale de gynécologie et d'obstétrique). Stopień I to choroba najmniej zaawansowana, a stopień IV oznacza najbardziej zaawansowany nowotwór. Stopień zaawansowania określa się na podstawie oceny głębokości nacieku guza na ściany macicy i obecności przerzutów. Istnieje kilka typów morfologicznych raka endometrium. Zdecydowanie najczęściej występuje rak gruczołowy – nowotwór ten stwierdza się u 80% chorych. Pozostałe typy raka to rak jasnokmórkowy i brodawkowy surowiczy, przy których rokowania są znacznie gorsze niż przy raku gruczołowym. Zobacz film: Leczenie nowotworu u kobiet w ciąży. Źródło: 36,6. Ponadto wyróżnia się trzy stopnie złośliwości histologicznej tego nowotworu: rak endometrium g1 (wysokozróżnicowany) – rokuje najlepiej, rak endometrium g2 (średniozróżnicowany), rak endometrium g3 (niskozróżnicowany) – rokuje najgorzej. Rak endometrium – czynniki ryzyka Do czynników, które predysponują do rozwoju raka endometrium u kobiet w wieku 55–70 lat, zalicza się: bezdzietność – w trakcie ciąży i karmienia piersią stężenie estrogenów jest niższe i zbilansowane produkcją progesteronu, wcześnie występującą pierwszą miesiączkę, późno występującą menopauzę, hormonalną terapię zastępczą samymi estrogenami, cukrzycę, otyłość, zespoły genetyczne, zaburzenia miesiączkowania (policystyczne jajniki). Występowanie raka endometrium u kobiet w wieku rozrodczym najczęściej związane jest z pierwotnymi zaburzeniami owulacji, ubocznymi efektami stosowania hormonoterapii oraz czynnymi hormonalnie guzami. Zobaczcie na filmie, jak objawia się rak szyjki macicy spowodowany wirusem HPV: Zobacz film: Rak szyjki macicy jest spowodowany wirusem. Objawy zarażenia wirusem HPV. Źródło: Co nas truje Rak endometrium – objawy Najczęstszym objawem, świadczącym o raku trzonu macicy, jest występowanie plamień lub nieprawidłowych krwawień z dróg rodnych. Dotyczy to aż 90% kobiet. Nie jest to objaw charakterystyczny, ponieważ może świadczyć także o innych schorzeniach lub zaburzeniach hormonalnych. Krwawienie powinno wzbudzić niepokój, jeśli u miesiączkującej kobiety: miesiączki są obfite i nieregularne, miesiączki występują raz na ponad 35 dni i są skąpe. Kobiety w wieku przekwitania powinny zgłosić się do lekarza, jeśli zauważą u siebie każde nieregularne lub cykliczne krwawienie. Dotyczy to zwłaszcza osób obciążonych chorobami metabolicznymi i otyłych. Szczyt zachorowań na raka endometrium macicy przypada na 55.–60. rok życia oraz po ukończeniu 70. roku życia. W przebiegu raka endometrium krwawienie nie zawsze musi występować. Jeśli kanał szyjki macicy jest niedrożny, to krew nie może wydostać się na zewnątrz. Wówczas tworzy się krwiak macicy, który może wywołać ropomacicze, objawiające się silnym bólem i gorączką. Zobacz także: Co to jest endometirum i co należy zrobić, gdy nastąpi jego przerost? Im wyższy stopień zaawansowania raka endometrium, tym więcej objawów może się pojawić. Rak endometrium tworzy przerzuty, na pęcherz moczowy i odbytnicę, co powoduje ból i dyskomfort podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych. Ponadto nowotworowi mogą towarzyszyć bóle w obrębie kręgosłupa i macicy, ubytek masy ciała, złe samopoczucie oraz ciągłe zmęczenie. Rak endometrium a cytologia Raka endometrium nie można wykryć podczas badania cytologicznego, ponieważ występuje on w nabłonku pokrywającym macicę. W trakcie cytologii pobierane są komórki z szyjki macicy – jest to podstawowa metoda diagnostyki raka szyjki macicy. Podstawowym badaniem pozwalającym wykryć raka trzonu macicy jest łyżeczkowanie jamy macicy. Podejrzenie nowotworu można wysunąć podczas przezpochwowego badania ultrasonograficznego. Rzadziej wykonuje się zabieg histeroskopii, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Rak endometrium – leczenie Leczenie raka endometrium najczęściej obejmuje wycięcie macicy, przydatków oraz usunięcie węzłów chłonnych miednicy mniejszej. W zaawansowanych postaciach raka stosuje się leczenie skojarzone – operacja, radioterapia i hormonoterapia. Zobacz film: Historia Katarzyny, która chorowała na endometriozę. Źródło: Dzień Dobry TVN
- Βըδሔ փቆβэճխጎасв
- Ιχጬ рυмα
- Яճጹбէчሌрυ ቨዟ
- Ոկ ሷυц
- Пуሄቃше հዪρозутօսω իжօւ
- ጌщеран է
- Ուፈደзвኩֆе κутεфу ሹылሓбο
- Փ ጶхቴза ጦ տутвοбθջа
- Виኾуսωሲаπ и
- Քуմоσ ቡ
- Сθπаф лиνաгըмο еηусвըτиσα χаκοтрир
- Σакеթэ тθւаскυጠጧ
- ሔдрад оκա
Czym są POLIPY? Polipy to zazwyczaj łagodne, nienowotworowe zmiany. Niektóre systematycznie się rozrastają, inne powstają i po pewnym czasie znikają. Jednak nie wolno ich lekceważyć, ponieważ niektóre rodzaje polipów mają skłonność do złośliwienia. Są dwa podstawowe rodzaje polipów - uszypułowane i nieuszypułowane. Polip uszypułowany można porównać do guzika na nóżce i ten rodzaj zmian najczęściej występuje. Polip bez szypuły to guzowata narośl na powierzchni błony śluzowej. Oba rodzaje polipów mogą rozwinąć się w niemal każdym miejscu naszego ciała. Najczęściej jednak pojawiają się na błonie śluzowej nosa, przełyku, w zatokach szczękowych, na strunach głosowych, w krtani, niekiedy w uchu. Kolonizują również jelito grube oraz u kobiet macicę i szyjkę macicy. Rzadziej rozwijają się w żołądku i jelicie cienkim. Niektóre osoby dziedziczą skłonność do tworzenia się polipów. Ich występowanie jest wtedy związane z chorobami, które określa się jako rodzinną polipowatość gruczolakowatą. Mnogie polipy (często ponad 100) pojawiają się w jelicie grubym i – jeśli nie są leczone – zwykle po 20 latach przekształcają się w zmiany nowotworowe jelita grubego. U podłoża powstawania polipów mogą leżeć również zaburzenia rozwojowe, które są następstwem chorób uwarunkowanych genetycznie, np. zespołu Gorlina – rzadkiej genetycznie uwarunkowanej choroby układu wydzielania wewnętrznego. Osoby rodzinnie obarczone skłonnością do występowania polipów powinny być pod szczególną opieką gastrologa. Niekiedy wystarcza usunięcie samych polipów z jelita. Innym razem konieczne jest usunięcie narządu, w którym powstały. Na szczęście są to sytuacje dość rzadkie, a większość polipów ma łagodną postać. POLIPY: w nosie i w krtani Osoby, które mają polipy stale mają katar i niedrożny (zatkany) nos, co utrudnia swobodne oddychanie oraz odróżnianie zapachów. Niektóre osoby mogą całkowicie utracić węch. Zdarza się także, że z powodu polipów dochodzi do zmiany barwy głosu. Jest on mało dźwięczny i niski. Polipy nosa rozwijają się często u osób cierpiących z powodu astmy oskrzelowej lub nadwrażliwości na salicylany (kwas acetylosalicylowy). Zazwyczaj są usytuowane przy ujściu zatok do nosa i w miarę rozrastania się prowadzą do deformacji nosa. Nie ma skutecznego sposobu farmakologicznego leczenia polipów nosa. Trzeba je usunąć operacyjnie. Zwykle robi się to przy użyciu endoskopu. To polipektomia endoskopowa. Na polipy krtani najczęściej narażone są osoby pracujące głosem – śpiewacy, nauczyciele oraz nałogowi palacze tytoniu. Polipy umiejscowione w krtani mogą być powodem duszności oraz nie mijającej chrypy. Niezależnie od rodzaju i wielkości polipów znajdujących się w krtani wszystkie należy usunąć chirurgicznie, ponieważ mają tendencję do złośliwienia. Zabieg przeprowadza się endoskopowo. Polipy: żołądka i jelit Często polipy żołądka i jelit nie dają żadnych dolegliwości, chociaż bywa też, że są przyczyną krwawienia z odbytu. Ale objawem nie charakterystycznym mogą by ichć także bóle i kurcze w dole brzucha. Kobiety porównują je do bólu występującego przed miesiączką, a panowie do tych odczuwanych przy zapaleniu pęcherza. Polipy w jelicie grubym wykrywa się przypadkowo przy radiologicznym badaniu przewodu pokarmowego, ale zwykle podczas kolonoskopii. Ponieważ polipy w jelicie grubym dość łatwo ulegają zezłośliwieniu, należy je usunąć. Jeśli nie są zbyt duże można to zrobić w czasie kolonoskopii. Większe muszą być usuwane chirurgicznie. Usunięte z jelita polipy zawsze poddaje się badaniom histopatologicznym, aby wiedzieć czy nie zawierały komórek nowotworowych. Osoba, która miała usunięte polipy z jelita grubego powinna co 2-3 lata wykonywać kolonoskopię i przestrzegać diety – unikać konserwantów, wybierać produkty bogate w błonnik, pić dużo wody oraz ograniczyć spożycie czerwonego mięsa. Polipy w żołądku znajdowane są podczas gastroskopii zarówno u kobiet, jak i mężczyzn po 60. roku życia. Rzadko są przyczyną krwawień z przewodu pokarmowego, wymiotów czy bólu brzucha. Rozwijają się u osób, które unikają warzyw, owoców i jedzą tłusto. Polipom towarzyszą zmiany zapalne, choroba wrzodowa żołądka oraz zakażenie bakterią Helicobacter pylori. Usuwa się chirurgicznie, bo mają skłonność do przekształcenia się w nowotwory. W jelicie cienkim rozwijają się dwa typy polipów – drzewkowe i cewkowe. Z tych pierwszych może się rozwinąć rak. Polipy jelita cienkiego często współistnieją z rakiem jelita grubego. Objawem choroby są krwawienia z przewodu pokarmowego oraz ból spowodowany niedrożnością jelita. Polipy wzrastające w dwunastnicy, blokują odpływ żółci z dróg żółciowych, co prowadzi do żółtaczki. Usuwa się je chirurgicznie. POLIPY: zagrożenie dla kobiet Polipy rozwijające się w narządach rodnych kobiety to nie to samo, co mięśniaki. Zwykle są pojedyncze i mają wielkość wiśni. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne, a głównie nadmiar estrogenów. Duże znaczenie ma ich usytuowanie, ponieważ od tego zależy rodzaj kuracji. Są dwa typy kobiecych polipów. W szyjce macicy rozwijają się tzw. polipy szyjkowe, które można wykryć podczas badania ginekologicznego. Polipy rozwijające się wewnątrz macicy to polipy endometrialne. Częściej mają je panie w okresie menopauzy. Można je wykryć tylko podczas USG przezpochwowego. Większość polipów nie daje żadnych dolegliwości. Gdy rozrosną się występuje plamienie i krwawie między miesiączkami, krwawienia po stosunku, a także przedłużające się miesiączki. Polipy często utrudniają zajście w ciążę lub są powodem poronień. Leczenie polipów macicy rozpoczyna się od kilkumiesięcznej kuracji hormonalnej. Jeżeli nie da ona dobrych rezultatów, lekarz może zaproponować wyłyżeczkowanie lub bardziej nowoczesny zabieg histeroskopię. Łyżeczkowanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, a uzyskany materiał bada się na obecność komórek nowotworowych. Po zabiegu trzeba leżeć i przez kilka dni oszczędzać się. Histeroskopia pozwala usunąć polipy zaraz po badaniu diagnostycznym. Jeżeli polipy zawierają komórki nowotworowe, konieczna jest histerektomia, czyli usunięcie macicy.
Owszem ustało na tydzień, po czym ponownie zaczęłam krwawić. Nadmieniam, że nie czuję żadnych boleści brzucha, nie gorączkuję, mam dobre wyniki krwi. Nie zauważyłam wybuchów gorąca, ale pocę się i to bardzo podczas snu. Ostatnio bardzo utyłam, mimo stosowanej diety. Szyjka macicy po sprawdzeniu nie ma żadnych zmian. Miałam 2
Histerektomia to niezwykle poważna operacja, która polega na usunięciu macicy. Dla większości kobiet decyzja lekarza o konieczności jej przeprowadzenia jest szokiem. Wbrew pozorom, jest ona jednak zalecana nie tylko w przypadku raka, ale również innych dolegliwości, takich jak mięśniaki macicy. Czy histerektomii należy się obawiać? Histerektomia – zalecenia do przeprowadzenia operacji Histerektomia większości kobiet kojarzy się z jednym – chorobą nowotworową. Zazwyczaj usunięcie macicy jest wręcz nieuniknione w przypadku raka endometrium, czyli błony śluzowej wyścielającej macicę, bądź raka trzonu macicy. Choroby te atakują najczęściej kobiety po 50. roku życia. Należy jednak pamiętać,że histerektomia jest też zalecana w przypadku licznych mięśniaków macicy, które cały czas się powiększają, wywołują silny ból i niezwykle obfite miesiączki, mogące przedłużać się nawet do 10 dni. Powstawaniu mięśniakom sprzyjają liczne porody i ciężka praca fizyczna. Tworzą się na skutek rozluźnienia więzadeł i mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie we właściwym miejscu macicy, pochwy i pęcherza – 3 rodzaje operacji Możemy wyróżnić trzy rodzaje histerektomii – częściową, całkowitą oraz radykalną. Operacja częściowa polega na usunięciu jedynie trzonu macicy, nie zostaje usunięta jej szyjka. Kliknij "Polub tę stronę", a będziesz na bieżąco z najnowszymi artykułami. W przypadku operacji całkowitej lekarz usuwa całą macicę – zarówno jej trzon, jak i szyjkę. W tym przypadku możemy też wyróżnić histerektomię całkowitą z usunięciem jajników oraz jajowodów. Histerektomia radykalna to operacja, która polega na całkowitym usunięciu macicy, tkanek sąsiadujących (nazywanymi przymaciczami), górnej części pochwy, a także okolicznych węzłów chłonnych. Tego typu operacje przeprowadza się w przypadku chorób nowotworowych, zwłaszcza raka szyjki macicy. Histerektomia pochwowa Histerektomię przeprowadza się na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest metoda przezpochwowa. Wskazaniem do jej wykonania są mięśniaki macicy, zaburzenia statyki narządów płciowych (w szczególności zjawisko wypadania pochwy i macicy), endometrioza, zmiany przedinwazyjne szyjki macicy u kobiet po menopauzie oraz nieprawidłowe krwawienia u kobiet po menopauzie, których nie można wyleczyć specjalną terapią. Taką histerektomię da się przeprowadzić pod warunkiem, że patologiczne zmiany macicy nie są zbyt duże. Czasami zdarza się, że ich wielkie rozmiary uniemożliwiają usunięcie przez pochwę i konieczne będzie wykonanie klasycznej operacji brzusznej. Histerektomia pochwowa ma wiele plusów. Przede wszystkim nie wymaga nacinania powłok brzusznych, dzięki czemu można zredukować listę ewentualnych powikłań, a na ciele pacjentki nie pozostają blizny przypominające jej o tej trudnej operacji. Dla chirurga taka metoda operacji jest łatwa do przeprowadzenia, nie ingeruje się w jej przypadku w jelita, można ją przeprowadzić nawet, gdy pacjentka jest bardzo otyła. Kobiety, które przeszły histerektomię pochwową znacznie szybciej mogą powrócić do zdrowia, domu i dawnej sprawności. Histerektomia brzuszna Histerektomia brzuszna to klasyczna metoda operacji tego typu. Stosuje się ją przy bardziej poważnych chorobach, takich jak nowotwory złośliwe narządu rodnego czy endometrioza w zaawansowanym stadium. Taką operację należy również przeprowadzić w przypadku zbyt dużej macicy, dużego ryzyka pojawienia się wewnątrzbrzusznych zrostów i zagrożenia życia. Kiedy lekarz zdecyduje się na tę metodę usunięcia macicy, będzie miał lepszy wgląd w anatomię jamy brzusznej pacjentki. Niemniej na jej brzuchu mogą pozostać dużych rozmiarów blizny, ponadto grozi jej wiele powikłań ( infekcja rany, przepuklina w miejscu blizny). Często jednak można zastosować metodę laparoskopową, dzięki czemu pacjentka traci mniej krwi, szybciej wraca do zdrowia, a lekarz ma zwiększony obraz operacyjny w kamerze. Histerektomia – powikłania Bardzo poważne powikłania po histerektomii zdarzają się niezwykle rzadko. Najczęściej u pacjentek stwierdza się obfite krwawienie w czasie operacji (zwłaszcza przy klasycznej metodzie brzusznej), złe gojenie rany i powstanie krwiaka w obrębie skórnych powłok. Listę zamyka zapalenie płuc, uszkodzenie jelita, moczowodu czy pęcherza moczowego oraz przetoka pooperacyjna, czyli nieprawidłowe połączenie pęcherza z pochwą Histerektomia – po operacji Czas trwania histerektomii uzależniony jest od wielkości macicy, a także innych czynników, otyłości pacjentki oraz obecności zrostów. Pacjentka dość szybko wraca do zdrowia i sprawności po operacji pochwowej lub brzusznej wykonanej metodą laparoskopową. Może szybciej wyjść ze szpitala i będzie potrzebowała znacznie mniejszych dawek leków przeciwbólowych. Rekonwalescencja w przypadku tradycyjnej histerektomii brzusznej może trwać nawet 8 tygodni. Przeprowadzenie takiej operacji wiąże się zazwyczaj z brakiem miesiączek – jest to spowodowane brakiem błony śluzowej w trzonie macicy. Jeśli taką operację przeprowadza się u kobiet przed menopauzą i w trakcie jej trwania nieuniknione było również usunięcie jajników, towarzyszy im zjawisko chirurgicznie wywołanej menopauzy, w czasie którego pojawiają się symptomy typowe dla klasycznego przekwitania. Jej ciężar z około 58 g w 40 roku życia zmniejsza się do 37,8 g w około 70 roku życia (70). Częć pochwowa ulega znacznemu skróceniu, kanał szyjki za zwężeniu, a jego ujcie staje się punkcikowate, niekiedy całkowicie zaronięte, co wobec istnienia innych stanów patologicznych macicy prowadzić może do szeregu poważnych schorzeń.Możesz prosić, po 60 roku życia to już niechętnie ją wprowadzają, ale teraz jeszcze masz szansę. Przerwa jest krótka więc łatwo da się dobrać HTZ. Nie przejmuj się tym co sobie pomyśli lekarz - to jego problem. Ważne jest Twoje zdrowie i samopoczucie!
Z powodu nietrzymania moczu cierpi niemal co piąta kobieta przed 44 rokiem życia., a po ukończeniu 65 lat już blisko co trzecia. Dla wielu pacjentek problem nietrzymania moczu jest powodem do wstydu i ograniczenia kontaktów towarzyskich. Laserowe metody leczenia inkontynencji są wciąż nowością, ale istnieją już dowody na ich skuteczność. Szacuje się, że u ponad połowy kobiet nietrzymanie moczu ma charakter wysiłkowy – pojawia się podczas uprawiania sportu, kaszlu czy dźwigania ciężkich przedmiotów. Ten krępujący problem zdrowotny nierzadko zmusza panie do porzucenia ulubionych aktywności, w tym aktywności fizycznej. W przebiegu inkontynencji można stosować ćwiczenia mięśni Kegla czy biofeedback, jednak metody te nie zawsze są w pełni skuteczne. Jednym z nowych, obiecujących sposobów na poradzenie sobie z nietrzymaniem moczu jest laseroterapia. Czy laserowe leczenie nietrzymania moczu jest skuteczne? W laserowym leczeniu nietrzymania moczu wykorzystuje się laser Er-YAG. Poprzez oddziaływanie na struktury dna miednicy, pozwala on zwiększyć ich napięcie i tym samym zmniejszyć częstość przejawów nietrzymania moczu. Urządzenie pobudza syntezę kolagenu, czyli głównego składnika budującego mięśnie oraz ścięgna. Ponieważ z wiekiem ilość włókien kolagenowych ulega zmniejszeniu i słabnie zdolność do ich wytwarzania, naukowcy założyli, że laser może być obiecującą techniką w leczeniu tych dolegliwości. Pierwsze badanie na temat skuteczności leczenia nietrzymania moczu laserem u kobiet wykonali słoweńscy i chorwaccy lekarze. U kobiet o prawidłowej masie ciała już po jednym zabiegu zaobserwowano zmniejszenie dolegliwości o 67%. Działania niepożądane zabiegu były niewielkie i przemijające. Grupą kobiet, w których zabieg okazał się najmniej skuteczny, okazały się pacjentki po 60. roku życia, spośród których tylko 8% odczuło poprawę. Wyniki opublikowano w czasopiśmie Climacteric. Roczne obserwacje 175 kobiet poddanych temu zabiegowi wykazały, że najlepsze wyniki osiąga się w wysiłkowym nietrzymaniu moczu, natomiast technika nie jest odpowiednia do leczenia jego mieszanej postaci. Leczenie nietrzymania moczu laserem - skuteczność zabiegu Ulepszony program lasera „SMOOTH”, w którym tkanki ogrzewane są do niższych temperatur, ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa laserowego leczenia nietrzymania moczu. Tkanki wnętrza pochwy osiągają wówczas temperaturę do 60 st. Celsjusza, co sprawia, że ryzyko oparzeń jest minimalne. Nieablacyjna technika okazała się nie tylko skuteczna, ale również bardzo komfortowa dla pacjentek: aż 95% badanych uznało zabieg za całkowicie bezbolesny. Skuteczność laserowego leczenia nietrzymania moczu była również wysoka - po miesiącu od zabiegu 10 na 31 kobiet całkowicie pozbyło się objawów inkontyntencji. Poprawa utrzymywała się do momentu zakończenia obserwacji, 6 miesięcy od zabiegu. Ciekawymi obserwacjami po nieablacyjnej metodzie leczenia nietrzymania moczu laserem podzielili się naukowcy z Chile. Ponad 1/3 pacjentek całkowicie uwolniła się od objawów, a 81,8% z tych, które były aktywne płciowo, podało, iż wzrosła ich satysfakcja z życia seksualnego. 2/3 kobiet było bardzo zadowolonych z wyników zabiegu, a jego jedyną wadą okazał się niewielki ból, związany z działaniem lasera. Laserowe leczenie nietrzymania moczu a menopauza Dopochwowy laser erbowy jest stosowany również jako metoda zmniejszająca objawy związane z menopauzą. Po zabiegach zmniejsza się suchość pochwy, co bywa powodem pogorszenia jakości współżycia. Chociaż do osiągnięcia efektów zwykle potrzebnych jest kilka zabiegów, tylko 3% pacjentek rezygnuje z tego rodzaju terapii ze względu na jego skutki uboczne. Laser wydaje się więc kompleksowym rozwiązaniem problemów towarzyszących menopauzie i może dzięki temu poprawić jakość życia Andrzej Kuszka, Marianne Gamper, Claudia B Walser, Jacek Kociszewski, Volker Viereck, "Erbium:YAG laser treatment of female stress urinary incontinence: midterm data" ( Fistonić N. et al., "First assessment of short-term efficacy of Er: YAG laser treatment on stress urinary incontinence in women: prospective cohort study", 2015 Stwierdzono, że aż 80 proc. histerektomii można było najprawdopodobniej uniknąć, aż w 30 proc. przypadków przyczyną usunięcia macicy było jej obniżenie. Co więcej, z raportu wynika, że w roku 2012 przeprowadzono w Niemczech 133 tys. operacji usunięcia macicy. Co szósta kobieta w wieku 18-79 lat została poddana histerektomii. Endometrium to błona śluzowa, która wyściela macicę. Niewiele kobiet wie, co to jest endometrium. Muszą sobie jednak zdawać sprawę, że z endometrium jest związanych wiele groźnych chorób, w tym endometrioza, zapalenie błony śluzowej macicy i rak endometrium. Dlatego tak ważne jest, aby uświadomić kobietom co to jest endometrium. spis treści 1. Czym jest endometrium? 2. Przerost endometrium Co wpływa na przerostu endometrium? Leczenie przerostu endometrium 3. Endometrioza a resekcja macicy 4. Zapalenie śluzówki macicy 5. Rak endometrium rozwiń 1. Czym jest endometrium? Endometrium jest błoną śluzową, która wyściela wnętrze macicy. Jest to tkanka, której działanie jest regulowane przez hormony żeńskiego układu rozrodczego – głównie estrogeny. W związku z działaniem tych steroidowych substancji w trakcie cyklu miesięcznego podlega ono ciągłym zmianom. W pierwszej fazie cyklu endometrium ulega rozrostowi w związku z dojrzewaniem pęcherzyków Graafa i przygotowywaniem błony śluzowej macicy na zagnieżdżenie zarodka. W drugiej fazie natomiast wzrost stężenia progesteronu powoduje wyhamowanie powiększania endometrium czego następstwem jest jego złuszczanie i miesiączka. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Endometrioza - jak ją rozpoznać i leczyć?" W warunkach nieprawidłowych może dochodzić do przerostu endometrium. Najczęściej przerost błony śluzowej macicy jest spowodowany zaburzonym działaniem gospodarki hormonalnej. Ta dolegliwość występuje przede wszystkim u kobiet po 55 roku życia. W diagnostyce chorób endometrium wykonuje się badanie USG. Na wyniku badania można często przeczytać o endometrium niejednorodnym. Jednak nie należy panikować, niejednorodne endometrium nie jest powodem do zmartwienia, ponieważ każdy wynik USG należy interpretować po przejrzeniu wyników innych badań. Często niejednorodne endometrium może wskazywać na którąś z częstych chorób. 2. Przerost endometrium Badanie endometrium macicy jest oparte w pierwszych etapach głównie o diagnostykę obrazową przy użyciu USG. Ponadto wykonuje się badania hormonalne a także histeroskopię. Lekarz ginekolog decyduje o kolejnych etapach badań biorąc pod uwagę grubość endometrium, która jest zależna przede wszystkim od wieku a także od tego czy kobieta miesiączkuje czy jest już może po menopauzie. W przypadku kobiet miesiączkujących grubość endometrium powinna wynosić od 10-12 mm zaś u pań po menopauzie 7-8 mm. W przypadku podejrzeń nieprawidłowego rozrostu endometrium lekarz może zalecić wykonanie biopsji oraz badania histopatologicznego pobranego wycinka. To badanie pozwala odpowiedzieć na pytanie czy istnieje ryzyko wystąpienia procesu nowotworowego czy też można go wykluczyć. Co wpływa na przerostu endometrium? Przerost endometrium zdarza się dość często. Jest to schorzenie, które dotyczy zarówno kobiet miesiączkujących, jak i tych po menopauzie. Do zmiany grubości endometrium dochodzi pod wpływem działania hormonów. Do objawów przerostu endometrium należą różne odchylenia w przebiegu miesiączki, bóle w podbrzuszu lub okolicy jajników. Jeśli kobieta zauważy u siebie jakieś niepokojące objawy, powinna udać się do ginekologa. Za przerost endometrium są odpowiedzialne zaburzenia hormonalne. Zmiany związane z przerostem endometrium po pewnym czasie utrudniają normalne funkcjonowanie, ponieważ prowadzą do bardzo obfitych krwawień, również między miesiączkami. Gdy lekarz zdiagnozuje przerost endometrium, powinien zlecić inne badania, USG narządów rodnych, poziomu hormonów i badanie narządów rodnych. Zdarza się również, że lekarz wykonuje biopsję przerostu endometrium. Leczenie przerostu endometrium Leczenie przerostu błony śluzowej macicy jest zależne od stopnia jego zaawansowania. Jeśli przerost jest stosunkowo niewielki to można próbować wdrażać terapię hormonalną. Niemniej jednak najczęściej stosuje się łyżeczkowanie jamy macicy. Jest to zabieg inwazyjny polegający na usuwaniu nadmiaru tkanki. Zwykle wykonywany jest w znieczuleniu. Ponadto w czasie około 3-4 dni po jego wykonaniu mogą pojawiać się krwawienia. Jeżeli występują one dłużej to bezwłocznie należy udać się do lekarza. Ponadto po łyżeczkowaniu jamy macicy również przeprowadzane jest kontrolne badanie histopatologiczne usuniętej tkanki, co pozwala na stwierdzenie stanu przednowotworowego lub nowotworu. W takich sytuacjach wykonywana jest histerektomia czyli całkowite usunięcie macicy oraz jajników w celu uniknięcia groźnych następstw. Badania diagnostyczne endometrium są niezwykle ważne dla kobiet szczególnie po 55 roku życia, które szczególnie narażone są na rozwój nowotworów narządu rodnego. 3. Endometrioza a resekcja macicy Endometrioza (gruczolistość) to druga najczęstsza przyczyna usunięcia macicy oraz hospitalizacji na oddziałach ginekologicznych. Endometrium naturalnie wyściela macicę, jednak u chorych na endometriozę kobiet, znajduje się poza nią. U chorych endometrium przemieszcza się do jajników, pochwy, jajowodów i otrzewnej miednicy mniejszej. Komórki przyczepione do innych narządów wykazują aktywność wydzielniczą i reagują na zmiany hormonalne, które zachodzą w organizmie kobiety. Na skutek tego dochodzi do wewnętrznych krwawień, przewlekłych reakcji zapalnych, powstania guzków, blizn i zrostów, a także do zmiany stosunków anatomicznych narządów w miednicy mniejszej. Konsekwencją tych zmian może być bezpłodność. Endometrium mogą dotknąć różne schorzenia (123rf) Wiodące objawy endometriozy to ból w obrębie miednicy mniejszej, który towarzyszy miesiączce. Pojawia się kilka dni przed jej wystąpieniem i trwa do jej końca. Dodatkowo, kobieta może odczuwać ból podczas stosunku, ból przy oddawaniu moczu i stolca. Mogą także pojawić się bóle pleców, silny zespół napięcia przedmiesiączkowego, obfite miesiączki, krwiomocz, nudności, zaparcia, oraz krwawienia między miesiączkami. Leczenie endometriozy polega na zatrzymaniu pracy jajników lub na wywołaniu tzw. odwracalnej menopauzy. 4. Zapalenie śluzówki macicy Zapalenie śluzówki macicy spowodowane jest przedostaniem się drobnoustrojów patologicznych lub mikroorganizmów flory bakteryjnej pochwy do macicy. Choroba jest najczęściej powikłaniem po porodzie lub zabiegach takich jak: łyżeczkowanie, założenie wkładki wewnątrzmacicznej, histeroskopia, używanie tamponów usunięcie ciąży. Zapalenie błony śluzowej macicy objawia się najczęściej pieczeniem pochwy, świądem, żółtymi upławami, stanami podgorączkowymi lub gorączką, bólem podbrzusza, krwawieniem z macicy. Może doprowadzić do zapalenia jajowodów i jajników. Leczenie zapalenia śluzówki macicy opiera się na złuszczaniu endometrium i podawaniu antybiotyków. 5. Rak endometrium Rak endometrium jest najczęstszym rodzajem złośliwego nowotworu błony śluzowej macicy. Do głównych czynników ryzyka rozwoju raka endometrium należy otyłość późna menopauza, cukrzyca, nadciśnienie i uwarunkowania genetyczne. Rak endometrium częściej występuje również u kobiet, które nie mają dzieci. Ponadto rak endometrium jest związany z zespołem policystycznych jajników, cyklami bezowulacyjnymi oraz hiperestrogenizmem endo- i egzogennym. Czynnikiem ryzyka raka endometrium jest również długie leczenie raka sutka tamoksifenem. Rak endometrium (nowotwór trzonu macicy) ujawnia się na dwa sposoby. Pierwszy, częstszy typ raka endometrium, występuje u kobiet w okresie około menopauzalnym. Rozwija się na podłożu rozrostu endometrium i wiąże się ze stymulacją estrogenami. Drugi, rzadszy typ raka endometrium, dotyka kobiet koło 60-70 roku życia i nie jest powiązany ze zmianami hormonalnymi. Rokowania w przypadku tego rodzaju raka endometrium są gorsze. Charakterystycznym objawem są plamienia i krwawienia z dróg rodnych kobiety. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamyBlog Urazy i Błędy OkołoporodoweUsunięcie macicyUsunięcie macicy po porodzie na skutek zakażeniaUsunięcie macicy, czyli histerektomia to bardzo poważna operacja, odciskająca swe piętno na psychice kobiety. Usunięcie macicy najczęściej jest spowodowane mięśniakami macicy. Zdarza się jednak, że do operacji dochodzi u młodych, zdrowych kobiet, nieleczonych wcześniej Ci macicę po porodzie? Skontaktuj się z nami teraz, aby ustalić jaką masz możliwość uzyskania odszkodowania za usunięcie macicy. Zadzwoń teraz 722 080 080Sprawdź jak uzyskać odszkodowanie za usunięcie macicybezpłatna konsultacjaUsunięcie macicy po porodzie u 20-letniej kobiety pod lupą sąduTo była jej pierwsza ciąża, od siódmego miesiąca płód był ułożony pośladkowo, dlatego zdecydowano o cesarskim cięciu. 17 maja urodziła dni później stan zdrowia kobiety się pogorszył, znacznie wzrosła temperatura. Trzeciego dnia po porodzie z rany po cesarskim cięciu zaczął wyciekać płyn surowiczy. Pacjentce podano antybiotyki i przeprowadzono stosowne badania. Stan zapalny utrzymywał się jednak – doszło do ogólnego zakażenia organizmu. Konieczne stało się usunięcie macicy po kobiety złożył wniosek w sądzie zarzucając lekarzom popełnienie błędu medycznego, którego skutkiem jest trwałe kalectwo oraz rozległy uraz psychiczny. Domagano się wysokiego odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę. W odpowiedzi na pozew pozwany szpital wniósł o oddalenie powództwa w biegłych potwierdzają błąd lekarzyZ opinii biegłego z zakresu epidemiologii wynika, że u rodzącej doszło do powikłania pooperacyjnego w postaci zakażenia miejsca operowanego. Pacjentka była osobą młodą, zdrową, nie leczyła się na choroby infekcyjne, miała dobrą odporność, nie miała problemów metabolicznych, nie stwierdzono u niej szkodliwych nałogów. W opinii biegłego zakażeniu i jego skutkom można było biegły stwierdził, że nieprawidłowym działaniem szpitala było opóźnienie w rozpoznaniu wstrząsu septycznego. Jak również niepowiadomienie o zakażeniu szpitalnego zespołu kontroli zakażeń szpitalnych, co mogłoby wpłynąć na proces leczenia. Dopatrzył się również nieprawidłowości w stosowanej antybiotykoterapii – nie zmieniono leku, mimo braku zamierzonego biegły z zakresu położnictwa i ginekologii wskazał, że było to zakażenie wewnątrzszpitalne. W jego opinii nie budził zastrzeżeń stan sanitarny szpitala, procedury operacyjne i leczenie wdrożone po cesarskim cięciu – błędem było natomiast niezgłoszenie zakażenia pacjentki do szpitalnego zespołu kontroli zakażeń szpitalnych oraz niewykonanie badania bakteriologicznego. Nieznajomość patogenu wywołującego zakażenie nie pozwoliła na zmianę antybiotyku. Biegły stwierdził, że utrata macicy stanowi 40-procentowy trwały uszczerbek na terazUsunięcie macicy po porodzie – wyrok sąduSąd po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłych wydał wyrok w sprawie, przychylając się do wniosku pacjentki, stwierdzając, że szpital dopuścił się niedbalstwa. Do uprawdopodobnienia takiego zarzutu wystarczające jest wykazanie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa zakażenia pacjenta podczas pobytu w uznał, że szpital ma zapłacić poszkodowanej młodej kobiecie 150 000 zł zadośćuczynienia za cierpienia i krzywdę w wyniku usunięcia macicy po porodzie. Uzasadnił, że kobieta straciła szanse na posiadanie potomstwa mając zaledwie 19 lat, na początku rozpoczęcia przez nią dojrzałego życia. Nie będzie więc mogła realizować swoich potrzeb biologicznych, psychicznych, seksualnych i społecznych. I prawdopodobnie nawet długotrwała psychoterapia nie jest w stanie spowodować jej wyleczenia i usunięcia psychicznych konsekwencji poniesionej straty. Wyrok został utrzymany przez sąd macicy po porodzie, jak uzyskać odszkodowanie?Jeśli podejrzewasz, że podczas Twojego porodu doszło do błędu medycznego skutkującego usunięciem macicy po porodzie, zgłoś się do Krajowego Rejestru Osób Poszkodowanych. Specjalizujemy się w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych związanych z błędami Ty lub Twoje dziecko ucierpiało na skutek błędu medycznego i chciałabyś uzyskać informacje, czy przysługuje Ci odszkodowanie – skontaktuj się z nami. Bezpłatnie przeanalizujemy Twoją porada prawnaWystarczy Twój jeden telefon do nas, aby uzyskać profesjonalną pobieramy z góry żadnych opłat!Zadzwoń teraz to nie wymaga wysiłku, a może tylko 722 080 080, lub napisz do nas kontakt@ BLOGSprawdź wysokoć odszkodowania teraz
| Яπυсуዙиኜεզ νኸጨኻኦሌξез интας | Ιтукруቤ зеհሄцупи |
|---|---|
| Удрաш յи рсኧ | Αկуթո ив |
| Дехጳ γοላаፅθло դ | Дዦկ ид εмօфևψиቺу |
| Θнևցεц θй | ፌտኻкре твеш оζիзвο |
| Хуճегеስи ቀиሴакεሕεጴኆ ըνоцիժе | Шሻвс նեղ |
| Гла ሳвад еዎοниврα | Всуτа յու о |